İçimin Mahzenleri

Dar patikalardan geçiyorsam

Kurduğum cümlelerin öznesi sensin

Sen kırılan sazımın tellerinde

Bazen kanamalı bir çağrı

Bazen tumturaklı bir türkü

Savrulan bir düşte gibi yüzün

Sen içimde bir şeysin

Hiç bir şey...

Ben;

Şair duruşunun ardında gizlenen bir küçük deli kız...

Hüzün,

Hangi dizelerin katlinden geliyorsa

Onu süpürüyorum sokaklarımdan.

Kalbimin parçalarını toplamaya içimin mahzenlerine sığındığım bir zamandı-ki böyle zamanlarda ne çok yok olurum , bilirsin- karanlıktı ve bunu umursamadığım ândı. Devası derdinden âlâ can yakan bir sorudaydım. İçim acıdı, acıdıkça sığmaz oldum kendime.

İliklerimdeki ürpertiye bir şiir dar, bir şehir uzak, bir şarkı tınısızdı. Ben bu oyunda yokum, dedim. Yenildim…

Ben Sen olunca

Kızıla dönüyor içimin denizleri

Aşk acının çölüne sürgün, aynalarda sis,

yüreğime el nefesim

Özlemine mürekkep kıldım tüm renklerimi

Soldu sonunda gizlerim

"Nerdesin?..."