Bileydim de...

Yılın son gecesi ve bir türkü hızla yol alan arabanın camlarını vura vura çalıyor. 

Sigaramın dumanı, şehrin bir örnek ışıklarına nazire yapıyor,

 türkünün ritmine kaptırmış gidiyorum. 

"Ey gözleri bağlı" diyen dostum düşüyor aklıma, 

ne güzel gülümsüyorum O'nu düşününce...

Ax lê Nûrê

Çocukluğum... 

Mutluluğu tarif et deseler, avucunda rengareng misketler taşıyan

saçları örgülü o küçük kızı çağırır ve anlattırırdım.

Sarışın bir arkadaşı vardı, misket oynadığı...

Süryani, şirin mi şirin bir kız...

Cevap Ne?...

Cem Abi, "bin yıllık" tokadı attın gittin meçhule...

Gecenin uykusu kaçtı, küstahlığıma ilaç gibi geldi hani.

Son buluşmamızda sözün vardı, o yaz mangal yapacaktık balkonda.

O fıkranın doğrusunu anlatacaktım sana, katıksız gülecektin.

"Allah Yâr" diyecektik seninle, yer gök inleyecekti.

Gittin, yaza varmadan hem de.

Sözün yerli yerinde duruyor ama, unutma...

 

Derin Yarıklar, Küçük Nüanslar

/Peşinen...100 kişiye sormadım elbet, olası cevapların çetelesini tutarak aştım nice sarp yolları çünkü./

-Kadın teslimiyetçidir; aşkın matematiği olduğuna inanmaz, kendini aşka kalkanlarını rüzgâra bırakır. doğurganlığı kaderdir ya; bu yüzden yol biter lakin aşkın bahanesi bitmez.


-Erkek hesap adamıdır; aşka düşse de gardı düşmez. Hayatı ıskalamaktan korkar, bu yüzden iç cebinde apansız bir son hikayesi hep hazırdadır. hayattır bu neticede, bir Kadın etmez.

Kötülük ve Kan Kokan Gecelerin Setrini Yitirmiş Karanlığı

(Hatırlamak ve hatırlatmak adına...) 

Çocukluğun her şeyin hatırlandığı ama hiç bir şeyin tam olarak idrak edilemediği karmaşık zamanları. Zamanın inadına yavaş ve zehrini koyultarak aktığı demler. Bir yanım kasabanın görünmeyen güvenli surlarına yaslanıp serinliyor, masum ve çocuk. Diğer yanım huzursuz, algısı oylanmamış bir çocuklukla derin bir endişenin kucağında debelenip duruyor.

Bir Gün Bitecek

Şimdi desem ki; bir şiirin göbeğinde patlayan konfetiler aşkına bir daha yazılsa insanlık tarihi ve yeniden dolaşsa damarlarında hayatın, kara sevdalar... Koca dağlara yaslasak da sırtımızı bir çoban türküsünde tazelense nefesimiz... Heidi kocaman ağzını açıp gülümsese, Clara ayaklanıp kırlarda koşsa, Cin Ali'nin topacının ucunda dönüp dursa dünya, Ayşe topu tutsa da ali mütemaadiyen atadursa... Olmasa "şimdiki zaman" olmasa...

Gece Sayıklamaları

-Uzun uzun erdem ve ahlak nutukları çeken pişkin insanlardan tiksiniyorum. Aynamdan yansıyan sûretlerindeki ucubeliği yutkunmaktan boğum boğum olmuş boğazımdan da... Bunları söze dökemeyen ses tellerimin kaypaklığından sonra... "Sen bu"sun diyebildiklerimi yakasından tutup agoraya fırlatmak ve kelâmına reverans eden şakşakçılara "İşte bu budur" diyebilecek yüreğe sahip olamamak büyük acziyet... İşte bu acziyettir dimağıma ket vuran, nutka yeltenen dilimi hizaya sokan. Kendime sözüm var; çalmayacağın kapının tokmağı olma. Bu yüzdendir sus payın okkanda...

"Yasaklanmış Şiirler"

                                              "Dostlarım
                             Başkaldırmıyorsa, neye yarar şiir?     
             Azgınları ve azgınlıkları yıkmıyorsa, neye yarar şiir?  
                                         Zamanı ve mekânı
                                Sarsmıyorsa, neye yarar şiir?
                                 Satrapların başındaki tacı
                            Yere çalmıyorsa, neye yarar şiir?"

Eskimeyen...

Nasıl bir sesleniştir ki eskimez pörsümez yenilmez...

Sen öldün; biz yola düşmeye üşendik, büzüldük olduğumuz yere.

Bu gece sesin olsun,başka da bir şey olmasın.

Ey ruhumun sırdaşı,ey gözleri hüzün...

"Karaağaç Gölgesi"

Bir dönemdi, zordu, sınanmaktı, kınanmaktı, yalnızlıktı, yıldızlara en yakın olduğum, hayata en cılız düştüğüm zamanlardı. 

 

Kabuğumun kalınlaştığını, büyümek için daha çok uzun bir yolumun olduğunu, en son darbenin en güçlüsü olduğunu, kırılmak için kadehin ince tarafından tutulduğumu, kim bilir hangi kışın hışmından sakladığım şiirimin zedelendiğini sezdiğim yıllardı.

Kumdan Kale'den...

Tersine akan bir nehrin şiiriydi şiirimiz. Bundandı, gözlerimizdeki marazi hüznü hayata dair kılma çabaları.

Oysa bulutların yere en yakın olduğu bir demde vazgeçtik; sevdalardan, yarım kalmış öfkeden ve kalbe ritim tutturan veresiye kaygılardan.

Gözleri sürmeli Leyla

Kışa nazire yapan bir pazar sabahına Leyla yakışır elbet.

Hem hanımdır, hem gözleri sürmeli, valla...

Hayalet Şehrim

"Mucize de sükûnet talep etmektedir" diyor Nuri pakdil Mektuplar'da.
Takıldım ve durdum; duruldum bir müddet sonra. Hayatı sürüklerken bin bir karmaşa içerisinde, rayından çıkardığımız sözcükler değil midir ayaklarımıza dolanan?

"Hançerin Sapı"

/Ne muhteşem bir şiirdir, su gibi.../

Haksızlık etme 

Diyorum kendime;

Onurlandırıldın da,

Kınandın da sen.

Kendini kül dolu 

Bir küpe gömdün.

Tersyüz ettin 

Sevgini eskidikçe.

Sebeb-i Nârım

Bir ahdin ellerinden tuttuğumuz o akşam ve sen ufukta kaderini bekleyen kuşlar gibi çırpınırken sevda kafesinde ve ben hep güzün aldırdığı o sırılsıklam vadinin yalnızıyken, kurduğumuz cümleleri hatırla, sustuğumuz şiirleri hatta.

Yollardaki bütün çukurları ezberine geçirmiş kahrı yüreğimin, sinsi ve umarsız bir şarkı gibi içten içe kemiriyor sensizliği. Anladığımı farz edip hızla akıyor şiirin dörtlükleri, seni tanımlıyorlar gibi ama bir o kadar da yokluğun geziniyor satır aralarında.

Elinin Hamuruyla...

Klavyenin tuşlarına dokunan parmaklarımın nazeninliğini seviyorum. Ekranın öte yakasındaki yüzün gülümseyen mutmain halinden anlıyorum bunu. Yazarken o hiç bir yere ait olmama duygusu iyi geliyor zamanın ağır aksak işleyişine. Hesapsızlığını seviyorum, kelimelerin şımarık bir edayla yol alışını bulduğu her aralıktan...

Olmayana Övgü

Tuhaf bir diyalog günden taşan:

Sual: Kimi zaman yücelttiğin, kimi zaman uçuruma sürüklediğin bir hikaye ve o hikayenin dilsiz kahramanı... Adilane bir kavga değil bu, kelimelerin büyüsü her defasında kalbe zarar bir tütsü yayıyor havaya. Sahi kime yazıyorsun bunları?

İçimin Mahzenleri

Dar patikalardan geçiyorsam

Kurduğum cümlelerin öznesi sensin

Sen kırılan sazımın tellerinde

Bazen kanamalı bir çağrı

Bazen tumturaklı bir türkü

Savrulan bir düşte gibi yüzün

Sen içimde bir şeysin

Hiç bir şey...

Bir deniz lazım bana

-Gün akmıyor gün yağıyor bazen üzerimize. Flashbackler halinde akıyor zihnimden anlar, anılar... Kim mazlum kim zalim, ne çok karışıyor izler birbirine. Bir zamanlar üniversite kapısında bekleşen kızlara mütekebbir edasıyla "Anarşi yaratmayın, dönün evinize madem" diyen Abi'lerin isyanı neme?
Empati denen illetin kucağına ve tuzağına düşmeyeceğim yok, nasılsa gündem denen sevimsiz ucubeyi iç cebinde taşıyan çok, ben hayal satmaya gidiyorum.

Lâl Oldum

Var bişey var...

Tekrarında beis olmayan şarkı...

"Bu şarkıyı nasıl bitireyim zira lâl oldum"

"Bize Yeter"

Bir Acem damarı var bende ya, hadi hayırlısı...

Sabah sabah ev ahalisini delirttiğimin anısına...

"Vuslat gününün müyesser olmayacağını bilsem de

Hicran gecesinde seher umudu bize yeter."

"Sen geceme taksirsin"

/Gecenin nasibine düşendir./

Nasıl bir düştür ki Leylâ,

yol biter, yolculuk hiç bir yere doğru...

 O  yükseltir basamaklarını aşkın,

yine de bir adım dahi değildir gidilen...

Sır'rın Kanatlarında Gece

(Hem yaramız, hem şifamızdır)

“Başkaları “diye girdi muhabbete öyle orta yerden. Zaten ne zaman bir araya gelsek ya bağdaş kurardı yere - o zaman bilirdik ki uzun susmaların ve yitip gitmelerin vaktidir- ve gözlerini olmayana dikerdi. Ya da şöyle kurulurdu üst başa, meselemizin tuvaline umulmadık bir rengin sayhası düşerdi. Ses miydi, içimizde tüten dumanı mıydı ‘yok’luğun?

Bu Kavga Başka

"Başka kılan bizdik ikimizi

Hani bir akşam durup göğe bakmıştık hayatın ortasında

Ne gördüğümüzü söylememiştik kimseye

Kimse de umurumuzda değildi hayatın o saatinde

Ellerimiz günah içinde kalmıştı

Sonra gidip yıkamıştık Allah'ın rahmetinde"

Hikayeleri başka kılan mesnetlere sıkı sıkıya tutunmamızda beis yok elbette. Ama Şair yanılıyor, -ki ben O'nun yanılmalarını dahi seviyorum o ayrı- Şair o başkalığın nazar kıldığı kelimeleri sürüyor masamıza. İşte bu yüzden diyorum ki; bir şiirin açtığı yara bir ihanetin eksilttiğinden çok daha ağır bir bedel ödetiyor insana.

Bir Gül Mevsiminde

"ah, ölmek mi, öğrenmek mi,

ebediyen susarak, konuşmayı seninle;

otların, rüzgarların,

taşların ve yağmurların her telde,

her makamda falsosuz,

gürül gürül konuştukları dili?... "

Bir kararda durmaz

An itibariyle sis...

   Ve yağmur yıkar bütün belirsizlikleri.

   gece her zamanki rengine bürünür.

Ey Gözleri Hüzün!

İlk Şafak Türküsü'yle tanıştım seninle. Sonra çok

yollar aştık, çok put devirdik,çok eyvallah çektik köşe tutuculara. Ama hep

yanımdaydın, hep sesindeki dağa tutundum, hep...

Bu gece sesin olsun,başka da bir şey olmasın. Ey ruhumun sırdaşı, ey gözleri hüzün...

Sıkı beddua

Dünyanın en klas bedduasıdır bu, en sevdiğim... :)

"Adın geçmesin dost meclisinde

Sayılmasın ibadetin hak secdesinde

Canı gönülden ettiğin duaları

Duymasın Rabbim kandil gecesinde"

Ülkesiz

(Külleri eşelerken buldum, 

ne uzak bir zamana dairdi hatırladıklarım 

ve nasıl yitiktir zaman şimdinin gölgesinde?)

Pusula 

Sen göğsünü çiçeklere saklarsın

Ben savruk göçerliğini yüzümün 

Öyleyse bir şarkıya başlamalı 

Çiçekçilerden çalınmış bir şarkıya 

Haydi aklını zorla, başka ne söylenir ki 

Ansızın doğacak bu aşkın adına 

Hangi çiçek yakışır yakasına 

Hangi mevsim, hangi gök... 

Topla ne varsa...

Sabah sabah Eskici'den ilhamla...

Öyle derinden arıyordu ki vazgeçilmiş ne varsa, fırlatılıp atılmış 

gelişigüzel zamana...

Ey benim belalı Günaydın'ım sana gelsin bu şarkı,

ayırdıklarım var, az kullanılmış bir kaç parça anı,

ben hep "harabelerde gezinmekteyim"

uğra bir ara...

Ey Kadın!

Farzet ki kırdığın testinin elinde kalan talihiyim. Sen, bir son yakıştır eskitilmiş hikayelerden kendine, ya da veciz bir sözün peşi sıra yargıla beni. Kalp eğri bir çizginin suya isyanı gibi, küskün ve kederli. Nereden bileceksin?

"Orijinal Serseri"

Bu alışılmadık bir şey değil, ah hiç değil...

Ama ödedim bedelini, her zamankinden daha çok ödedim.

Ne sunduğun dert değil, ben yine bu bedeli sevdim...

Bir Masala Sus Olmak

Bu karanlık; geceden mi, yoksa senden mi?

Bu hiçlik sonrana ayan eder mi benden geleni?....

Gece bitti, gün toparladı bütün rüyaların ederini, siste kaybolan bir kuşun yüreği sızladı zamanın hızına ve sanırım her biten gibi yarım ve düşsüzdü hikaye.

Yine de dağılmayan bir şey var; serseriliğim benim ve hiç kimseye benzemediğine inandığın berberiliğim, kâh sığınışım çadırına kâh göçerliğim...

İkimizin yerine...

"Ben sana hep üşüyordum,

 Çünkü kıştım,

 nakıştım, bakıştım...

 Seni sevmek gibi büyük işlere kalkıştım.

 Ve lütfen inkâr etme;

 sana en çok ben yakıştım..."

Kim Kim?...

"Kimi öptüm de kurtuldu çarmıha çakılmaktan?"

Akşamdan beri dilimde sakız kimi diyorum, liste kabardıkça kabarıyor. 

Yahu bu nasıl bir kehanettir ki, her defasında unutup yeniden hatırlıyorum.

Or'da Kimse Var Mı? serisiyle tanıştım onunla. Adına Türkiye gerçeği dedim. Çok sıkı kavgalar da ettim serüven boyunca. Rodoplu'ya hak verdiğim de oldu, Kadıncık'ın dizlerine yatıp kederlendiğim de...

Bundan başka ne ki?...

Ruhum sıra gecesi kıvamında bu gece

Atımı bağladım türküye, daha da gitmem bir yere...

Yarım Şiir...

Âh benim Şehriyârım, dokunulmazım, üstüne gül koklamadığım şehir!

Sana bakarken içimden geçenler, seni düşünürken boğazım düğüm düğüm...

Biz çok güneşler batırdık seninle, çok şiirler okuduk rüzgâra karşı...

Yine de hep yarım kaldı söyleyeceklerimiz, 

ben yarım kaldım, sen eksik...

Yeniden Yaz

Dilimize pelesenk ettiğimiz o afili cümle: Hayatı temize çekmek...
Elimde şu sihirli microfiber bezlerden biri, hem düşünüp hem siliyorum aynı anda akıl tezgahımda birikmişleri. Durup yeniden hatırlıyorum, silip yeniden unutuyorum, yıkıp bir daha kuruyorum kumdan kalelerimi, karıp bir daha dağıtıyorum iskambilden kelimelerimi... Sonra bir gece oluyor, bir rüya demleniyor, bir fotoğraf sürüsü makaraya sarıyor "microfiber" gizlenişi... Şaka gibi, şaka gibi...

Aksiyim Aksi...

Güne başlarken daha, yapışıyor yakama aksilik... Hava karanlık, ruhum ağır, kazulet terliklerimi ayağıma geçirişim üstelik, hiç hayra alamet değil. Uzun ve sarsıcı bir gece sohbeti ve dağılmış parçalarını toplamaya tenezzül etmediğimiz kahra demirlenmiş cümleler...

"İlk değil, yeni hiç, 'kalem'e biçilmiş bu kaftan. Yola çıkarken nefsini heybesinde bir hazine gibi taşıyordu, hatırla!" Bu ses, öte yanımdan geliyor. Şaşkınlığımı mazur görmüyorum bu defa, başlıyor gecenin karanlığından yüz bulmuş o sevimsiz sorgulama. Telefonun diğer ucundaki "Ses" için şükrümü eda önce, hep önce,  sonra...