Adım Şehriyâr'ın hizasına yazılsın

 Şehriyâr özlemine açılan bir pencere, bu sabah böyle başladı gün. Bir şehri anlamlı kılan silüetine gömdüğümüz yaşanmışlıklar mıdır? Yalnızlığınızda sığındığınız hatıralar, içinizi ısıtan senfonisi caddelerin, kaybolmaktan korkmadığınız caddelerin... İnsan yüzlerinde çizdiğiniz haritalar ve hikâyelerine uyduruk sonlar yakıştırmaya ayarlı muzipliğiniz... Bir şehir belki ama Şehriyâr çok daha fazlasını hak ediyor maceramda. 

İnatla yok sayıyorum şehre vurduğumuz dip darbeleri, inatla. Bugün şiirime ilham olan bir İstanbul düşünde konaklıyorum. Bir Üsküdar yokuşunda ansızın karşıma çıkıveren metruk bir şahâneliğe vuruluyorum. Martıların çığlıklarına ritim tutuyor ellerim ve birlikte yol alıyoruz bir vapurun güvertesinde. Birlikte bakıyoruz göğe, insanların kederli ve telaşlı yüzlerine sükûnet duası üflemeyi ihmal etmiyoruz elbette. 

Kedilerin gurultusu şehrin uğultusunu alt ediyor nasılsa, böyle bir düş sarmalında yazılsın bu da. Bugün şehri onlar gezdiriyor bana, yol arkadaşlıklarına meftunluğum biliniyor. Ne güzel çıkıyorlar güzergâhtan kayıtsızca, nasıl birdenbire elimden tutup sürüklüyorlar ruhumu daha önce keşfetmediğim çıkmazlara. Yokuşları çıkarken nefes nefese kaldığıma içten içe güldüklerine eminim, direncime alkış tuttuklarına vehmedip serinletiyorum içimi. Ah! Adımlarımı saymaktan imtina etmenin keyfi çok başka.

Kıyısında oturduğum deniz şarkıya eşlik ediyor, zaman geriye sarıyor ve dalgalar eşliğinde yeniden yeşeriyor sevda. "Sen bana armağansın" diyor buğulu bir ses, mırıldanmalarım gecenin ürpertisine karışıyor, yaşamak doluyor içime yeniden, yıllar sonra. Şarkılar ve şiirler en çok bu şehrin damarlarında yeşermeye duruyor, ezberime nakşedilmiş bu da. 

Bugün bir Şehriyâr özlemine yenilmeye duruyorum,; böyle başlasın ve öylece yayılsın güne şiiri sevmelerin.