Kül oldum amman

Yıl 1969... Yaslı bir Ağustos günü ben merhaba derken hayata yitirilmiş gencecik bir fidan. Dillere destan bir genç adam... Ailenin göz bebeği... O kadar sevilmiş ki kiliselerin bile çanları susmamış gün boyu. Yas bütün şehri kaplamış, günlerce ardından ağıtlar yakılmış.

O ölürken doğmak yazgısı hüzünbaz bir hikayenin parçası kılmış beni. Bu yüzden midir bilmem ruhundan ruhuma üflenmiş bir şarkı bırakmaz yakamı. Elinde Harman sigarası, ölmeye yatmış sevgilisinin ardından geceler boyu dinlediği....

Ne zaman hikayeleri anlatılsa vefa borcu öder gibi efkârına eşlik ederim. Başımda duman, dilimde o şarkı...