"Onu sevebileceğinin en yücesiyle sevdin.
Titreme daha fazla kalbim.
Bağışla kendini artık onu da
bırak gitsin.
O senin en ezel gününden kaderin
sen onu nasılsa bin kere daha
seveceksin."
Önce kendini bağışla, önce kendine rahatlık ver... O kapının ardında yok bekleyeni kelimelerinin.
Önce bil, gör, oku içindekini. Sonra nasılsa azad edersin kafestekini...
Birdenbire değil hiç bir kopuş, yitiriş... Gülün soluşu mevsimin çöküşü ve bastıran karanlık...
Birdenbire olabilir mi aşkın kendisi gibi, kopuşu zamandan?...
İşte o liman, artık metruk ve kederli...
İşte uzaklaşan senin gölgen, sen hala sadakatle ufku gözlerken.
Burdan anla; her gemi bir eksik açılır okyanusa, ama nasılsa,
yelkenler fora...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder