Şiirin Kaderi

Kelimelerin...

Her biri bir umudun habercileri, beklemek gibi Godot'u belki bilmek gelmeyeceğini...

Sonunda bir muştuyla geliyor, dalgalanıyor sesin, uçuşuyor etekleri aşkın, bir seslenişle dünya devrini tamamlıyor. 

Hangi araf hali izahına mahkum ve yarasının derininde kederi şımartan çocuk nerede?

Burada yağmur yağıyor, uzun uzun yağıyor hem de. Her damlasında biraz daha kuruyor şiirin nemi, yokluğun oluyor.

O kadar alışılmış bir şey ki dağınıklığım, biliyorsun sen. Dizeleri yollara vurmak çare mi? Yol kocaman bir hikayenin derin çizikleriyle uzuyor, uzuyor...

Bütün ışıklarına zeval gelsin gecenin ve şehir sussun, perdelerini çeksin zalimliği aşkın, şiir de kader de sensin...