Önce bir ince ayar çekti duyularıma, sonra sızısına ortak etti, dağıttı, savurdu, iyi ki...
Kimdi kendi evlatlarını yiyen o köşe başında Allah aşkına? Zülfiyâr ne menem bir sahtekârlığın bohçasında saklanıyordu bunca zaman? Ahdin tutanaklarında "söz" yoktu ki vefa olsundu. Toprağın çoraklığı yağmurun ferini söndüreli çok olmuştu da, neden şaşırıyordum her defasında?
İçimde kaynayan kazanın ateşine atıyorum dilimi ve kendimi şarkıya havale ediyorum:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder