Yazdan apartılmış bir gün...
Bazen teklifsiz bir huzur gelir dayanır kapıya
aç bir yol gözlerinden öpeyim der, kalbinin ta içinden sonra.
bak kışın yalnızlığından sıyrılmış bir bahar günü ve sen,
şiirinin en alımlı köşesinden mutlu mutlu gülümserken yakalandın güne.
En ırak olanın bile kalbine yumuşaklık veren,
en son yitirilenin bile sesine ılıklık bağışlayan,
hatta neredeyse bahar çiçekleri açtıran
umudun sesini duy, yüzünü dön, kıvrıl koynuna günün.
Nasılsa hüzün ve keder yolunun azığıdır,
bir parça nefeste ne çok aşk vardır...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder