Mektubumun Yarısı

"hiçbir mektup artık ikna etmiyor beni hayata"

Ucu yakılmış, mazrufuna yalnızlık bulaşmış mektuplar yazardım eskiden, bilirsin. Kiminde uzun uzun hasretler şımarık bir edayla büyütürlerdi içimdeki seni; kimi cam kırıklarına aldırmayan parmak uçlarımın inadını beslerdi, ah ne güzel gülümserdim akşamüstleri...


Şimdi sözlerin dilimi ortadan ikiye bölen kekremsi bir tadı var. Ne zaman Vira Bismillah deyip de bir mektuba başlasam, suskunluk birikiyor içimde, bir isyan kabarıyor göğsümün "kalp" yarısında. En korktuğum geliyor başıma; başlarken bir mektuba yanılıyor ve yeniliyorum varmadan sonuna...

Vaz geçiyorum...