"Susmanın kalesine sığınıyorum
Önümde karanlıktan duvarlar
Sırtımda insan yüklü bir gök var"
Aynı göğün altında, dilimizdeki türkü, kalpte kararsızlık ve yorgunluğu aşkın, ne kadar da uygunsuz duruyoruz öyle. Şair susmanın kalesine sığınıyor, şiir bağırıyor uykuları bölüyor. Hangi türkü?... Bilmiyorum...
Bir yol; artık ufukta bir çizgi bile değilken yitmeyen...
Bir yolculuk; iyi hoş güzel ne varsa kâr kalan, ve eksilmeyen...
Bir azık; her adımda biriktirilen bereket...
Ey aklım! Durdur arama motorlarını, yetti. Dünyayı tarasan bir suskuya yâr olamaz sendeki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder