Ey Yoksunluk

Bu yüzdendir hüzzam bakışlarından devşirilmiş bu yalnızlık zamanları. 

O kadar isyandır ki ruhum, ne lütfuna talibim ne sürgününedir şikayetim.

Mektup Yaz

Güzel bir sabah... Güzel bir türkü...

Değişmese...

"Pâyın sadâsı gelse de sen hiç gelmesen
Men dinlesem kiyâmete dek, vuslat istemen
Bulsam izinle semtini, ol semte ermesem
Aşsam zamânı hasretin encamı gelmeden"

Kaostan kâr kalanlar...

Olimpos dağının çocukları Hira dağının evlatlarını asla kabullenemeyecektir. C. Meriç

Gönül Bağı

"Senin artık gülmekten vazgeçtiğin gün 

topladım bu hurûfât tozlarını. 

Gözlerindeki ışığa yeniden dokundum,rutubetli 

sabrını yarıladım,badem çiçekleriyle 

tazelenen gönül bağını yağmurlu 

vedalara bağışladım... "

Fenersiz yol avcıları & sonsuzca kaybedenler

Kayıp zamanlardan derilmiş serseri mayın kelimeler var dillerinde; kaygısız, çelimsiz, sığıntı…

Göz gözü görmez dehlizlerden kendilerine varmayan yolculuklar yaparken yakalanmış erişkinler gibiler.

Kadehlerindeki meyin hükmü kadar değiyorlar hikayelerin sahiciliklerine. Ekşimtrak zihinlerinin her bir hücresinde yaşanmamış baharlar var, kendine el yangınlarda yol arkadaşlarının yüzlerini seçebilmek için atıyorlar tüm kıymetli libaslarını ateşe. Ateş harını yokluğun yarattığı boşluktan alıyor. Boşluğun kuyusu derin, aks’ine kulağın pası yâr, suyunda göz gözün kahrına râm.

Ey Aklım !

"Susmanın kalesine sığınıyorum
Önümde karanlıktan duvarlar
Sırtımda insan yüklü bir gök var"

Bugün

"Bugün yalnız yağmura tahammül edeceğim"

Bugün bulutsuz göğün altında delice bir özlemin ipine sarılır gibi...

Şiire değil, geceye değil, güneşe hiç...

Bir güvercin kanadına teslim ruhumu yalnızca ama

yalnızca yağmura emanet edeceğim.

Pencerenin Buğusu

Sen bilmekle gitmek arasında, arafta, susmakla ağlamak arasında, tarifi olmayan bir yolculuksun. Bütün yolculukların seyrinden öte ve bütün seyir defterlerinin yalnızlığından eksilen bir "dem"sin. Aklının birbirine dolaşık iplerinden habersiz dizeler kopuveriyorlar ansızın kuytularından. Ah ki ne çaresiz bir kopuştur o ve nasıl da ustalıkla ağına düşerler sessizliğinin, bir çırpıda ve el çabukluğuyla.

Rabb'in Turnosolu

Her şerde bir hayır her hayırda bir şer...
Son günlerde kafamda dönüp duran iki esasın ilkidir bu.

Kuzu postuna bürünmüş kurdun gülen yüzü sadece bir aldatmacadan ibarettir. Eline geçsen-ister kimliğin ister kılığın yüzünden-seni  bir kaşık suda boğacak olanın maskesi düşer ve niyet yüzeyde tüm çirkinliğiyle boy gösterir.

Ne etsem sığmıyor

Bir kalbe sığmıyor bazen hikayesi sevmelerin 

pencere pervazlarında sustuğumuz kelimeler huzursuz 

sıkıntısı lütfuna eş bir gel-git halidir bizdeki

kapattığında pencereni sığıyor musun kendine?

kanadı Kırık

Kendimle fena halde kavga edesim var, kırasım var kalbimi kendim...

Küsesim var deli gibi kendime, küsesim geçene..

O bin yıllık halıya bağdaş kurup da hani, yeniden barışmak gibisi diyerek sonra... 

Sonra...

"Saate Baktım"

-Küçük bir kızın duası gibi, sade ve dolambaçsız cümlelere sığınıp dönmelisin yüzünü ben'ine. o zaman, derinlik kustuğunda hani karanlığından seni, bulacaksın en son saklambaçta kaybettiğini...

-Böyle seviyorum ben; kelimeler kapımı şımarık bir sulta edasıyla çaldığında, sevgili olan sevgiliyi çekip çıkardığımda altı çizilmiş anılardan, hayali bir gülümseme kondurduğumda o hep güven veren yüzüne...
Böyle seviyorum işte...

Bazen...

Bazen sebepsiz çöküyor akşam yüreğe, yürek taşımaz oluyor ya dünyayı...

Bazen kaçıyor dozu hüznün, rüzgâr deli esiyor böyle.

Her gün aynı saatte kapkara bulutlar önce, daralıyor ruhu günün...

Çocukça...

"Ve bu çocukça çizgilerden al tamamla resmimizi"

Bir çocuk başka türlü nasıl anlatabilir ki?...

Zarif Adam'dan...

Yarım Şiir

Yarı baygın bir düş bul kendine

Bir gözü uykuda diğeri sancıda olsun

Belki kalırız gecenin ortasında, ay bulutta kalır

Belki ağlarız o şarkıda, gözünü yumar dünya

Diretirsek gün doğar, kalptir, düşe uyanır

Zaten bahanesi hazırdadır, ağlatır.

Rüya mıymış o?

- Sevgilinin elinden çiğ balık da yenilirmiş, öğrenmiş oldum. Rüyaya bak sen, yok müdahalen oynuyorsun dış kapının mandalını...

- "Bu hayatta bizi böyle yakamızdan tutacaksa, hadi böyle yaşa derken kalbimize sormuş mu?"

Sormamış... Sorsa da değişmezmiş bir şey, nasılsa aynı sazanlıkla atacaktık bilinmezliğe adımlarımızı.