"Sonra belki çay içeriz.
Şansımız varsa yağmur da yağar.
Damlalara huzur yüklemece oynarız.
Benim damlam seninkini alnından öper.
Güzel şeyler olur belki. Sen gel bence."
Güzeldi demek için bile, her şeye rağmen...
Bir tek yağmur damlasının sırtına yüklemiş olsak da vefayı...
Yine de...
Mutsuz şairin kaleminden damlayan umudu önemsiyorum.
kendine rağmen gülümsüyor ya kelimeler dudaklarının arasından, bu iyi.
bazen ben susuyorum o söylüyor:
"Ama ben seni hiç üzemem deliririm yalnızca"
Belki yazılmalıdır bunun destanı da...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder