Bazen susmak aynada parlayan ışık,
gerçeğin duvarına çarpıp da kendine dönen kalp...
Önce paramparça dağılmak,
sonra parçalardan bir yokluk inşa etmek usulca.
Usulca...
Bazen yakadan düşenin yası tutulmadan,
eteklerinden dökülene yakılan ağıttır susmak...
Bazen de en iyi susan en çok yanılandır bu hayatta...
Hayat yalansa...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder