kaç Ömür...

Oy oy... Dinlemeye doyamadığım...

kalbi kadere değişmek...

Uyandım, Bir Çiçek Satıcısı Gördüm 

Çok Mutlu Oldum , Gülü Kalbe Değişiyordu

Gülü Kalbe Değişiyordu  

Bir Kalbim Vardı, Acılı Ve Kederli

İnanamadım Bir Bir Güle Karşılık Kalbimi İsteyeceğine 

Gülü Kalbe Değişeceğine 

Kalmak...

"taşın sabrı suyun ruhuyla büyüttün beni

bundandır her gittiğimde aklımda kalmak fikri"

Silemezler

Dilimde buluverdim aklımdan geçeni.

Öyle işte...

Bir Tek An

İçinden şiirler okuyan bir adam vardı, gözleri hep ufka bakardı.
İçinde yıllanmış bir aşkı sır gibi saklardı bir adam, karışırdı yokluğa.

Son Romantik

Yerin yurdun neresi?...

Fikrin zikrin hangi denizlerde kulaç atıyor?...

her neyse işte...

Feda olsun e mi kalbin son romantiğin yoluna...

Hep Birlikte

Kalın duvarlarla örülü havsalamız; çarptıkça o duvarlara daha kuvvetli ama daha anlaşılmaz sesler çıkartıyor sol yanımız.
O duvarları aşıp içeri girdiğimizde bizi karşılayan, sarmalayan, yaralarımızı saran aşinalık yitip gitmesin diye uğraşıp dursam da nafile. Bir zamanlar parmak uçlarında gezindiğim koridorlarında, gizemli odalarında koruduğumuz, uykuya teslim zamanlarda dahi bozulmayan o büyüyü yerle yeksan etmeye gücün yeter mi?
Yetmez.

Dünya Hazin

Kaç zamandır gün doğuyor, gün kendine doğacak bir yol buluyor nasılsa, bir kararda durmuyor ama.
Birdenbire herşey, güneşin çekilişi bir çapkın bulutun ardına, sürüklenişi adeta saçlarından, zorla.
Sonra köşede bucakta saklı duran gri bulutların yağmurla randevusu gecikmiyor.

Yazardım Eğer Yazmamış Olsaydın

"Sonra belki çay içeriz.

 Şansımız varsa yağmur da yağar.

 Damlalara huzur yüklemece oynarız. 

Benim damlam seninkini alnından öper. 

Güzel şeyler olur belki. Sen gel bence."   

Sus İyisi...

Bazen susmak aynada parlayan ışık, 

gerçeğin duvarına çarpıp da kendine dönen kalp...

 Önce paramparça dağılmak, 

sonra parçalardan bir yokluk inşa etmek usulca. 

Usulca...

El İnsaf

Bu kadar da korkutulmaz ki...

Seviyorum Seni

O banka oturup ufkun gözlerimde cıvıldaşan serkeşliğine dokunsam...

Bütün bu hengamenin, hasta ve yorgun günlerin sonrasında ne çok muhtacım buna.

Şarkıların mayhoş tadı, sessizliğin kalbi mutmain kılan güzelliği,

kalabalık dağıldıktan sonra insanı saran bu dinginlik...

Kaç Nefes Daha?...

Zaman yitmişti sanki; günlerden ne, o kapının çarpışı rüzgârda neyin alameti, kimin telaşıdır bu anlamsızca gözlerimi seyirten?...

O kadar çok nedamet, o kadar az kalmışlık...

Bir adım sonrası yok belki, bak bu son soluk olabilir nefesimdeki, kalbim son kez atabilir, bohçasında bölük pörçük kelimeler taşıyan ben, son kez gülümseyebilirim halbuki senin baharına...

Firaka Fasıla

Yeniden hayata "vira" demenin hatrına...

Ölümün kıyısında duasını beklediğim o koca yüreğe gelsin mi?...

Gelsin madem...

Bu firaka tek atımlık fasıla ve denizin kalbine sığınan

Kalbim...