Adım adım bir rüyanın daha başlamadan bitişine şahitlik...
Aynı devasızlığa ortak olacak kadar taşımak dostluğu kalpte...
Şiirde iddialaşmak, hayatta tüm iddiaları kaybetmeyi göze alacak kadar hem de...
Acının ve aşkın katışıksızlığı, bir dizeye satılışı dünyanın, yaşamın...
Ah uzun zamandır ilktir ruhum bir perdenin beyazından şiire ve aşka sızdı.
Gözlerim bahanesine sığınmadan acıyla ıslandı, duruldu.
Ben en son ne zaman coşkuyla karıştım hayatın onulmazlığına?
En son ne zaman?...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder