Rakamlar...

Bir sabah yürüyüşü... İnsanlar mahmurluğu takınmış, adımlarında isteksizlik. Gün uyanıyor ama sanki gecede kalmış gözleri bir genç kızın, koltuğunun altında kitaplar kaderini sürüklüyor peşinde. Kulaklığımda Usta’nın sazı ve elbette göğnüm’ün tellerine usulca bıraktığı hüzün...

“Gönûlden gönûle gider yâr oy, yol gizli gizli”

Ve bazen...

Bazen...

Bülbüle feryâd olan ses

-Sebebe ne lüzum var, her elvedanın gözlerinde uzak bir hatıra vardır mutlaka. Dönüşen insan, değişen zaman, karışan akıl, titreyen eller, kabına sığmayan ruh, belirsizliğin koynunda uzun uzun geceler...

İşte sebep, oyna oyalan istediğin kadar. Nasılsa kulak sağırdır, günahkârdır bülbüle feryâd olan ses.
ne diyordu Şeyh Galip:
"Fâriğ olmam eylesen yüz bin cefâ"

Ah o büyük yalan ve müptelâ şairlerin azizliği bize. Aşk alacaklıdır daima aşıklardan. Bu yüzden kederin can yoldaşı bir sevda durur oracıkta. Elle tutulmaz, gözün şehâdeti boşunadır, sıyırır kendini en parlak neonlardan ve düşer kalbine bir fakirin. Ve söyletir, söyletir, nice sonra...

"sen O’sun, olmayan ama ben O’yum, olan.

-Bir kaç zaman önce "susmak iç kanaması geçirmesidir ilişkilerin" demişim. hatırlanamayacak kadar uzak bir geçmiş... Olgunluk çağımda şahitliklerim bu iddiayı revize etmeyi zorunlu kıldı. Susmak; -derin bir nefesin eşliğinde- öfkelerimizden, ukdelerimizden, acabalarımızdan sıyrılmak için bulunmaz nimet. Bununla birlikte durmak gerek, kaçırdığın her kare sadece sen kıpırtısızken sakince akıp gidiyor gözlerinin önünden, yeniden. Bu defa kaçırdığın her nüans, zihninin bulanıklığına deva niyetine düşüyor ayaklarının dibine. Heyben tazelendi, yola devam etmek için konuşmayı bekleme.

Yağmur

Vakit ve hâllerin hepsi zaman zaman onarır ruhumu.  Eğer 
bir uzun yol otobüsündeysem elbette  gecedir ruhumun yol arkadaşı. O ne müthiş dizginlerinden boşalmasıdır hayâlin ve ne sükûnlu bir haldir. Yok eğer bir şehre kuracaksam saatlerimi, Nemrud'da gün doğumudur kuşbakışı ruhuma şifa, Mardin'de gün batımı mesela. Mesele şiire durmaksa illâ puslu olsun hava ama uyanmaksa sebepsiz sevinçlerin kucağında güneşli olsun derim hani, iyi gelir şenliğin yanında.

Yalnız...

Dönüp dolaşıp, kızıp öfkelenip, coşup sakinleşip döneceğimiz bir kürkçü dükkanımız illâ ki vardır. Ruhuma sevinci, huzuru, kederi, aşkı, hüznü ve yalnızlığı bir arada sunacak o "hâl"in adı yağmurlu bir hâldir benim için. yağmur; bendendir, içimin denizlerine aktıkça arındığımdır, sessizliğimi sesiyle onardığımdır, yere değdiği her nağmede eşlik etmekten zevk aldığımdır . Yağmur günün her vakti için seve seve ıslanmayı göze aldığımdır. O şiirdir nihayet, kelimeleri "su" olan...

Kâr Etmez

Vakitsiz çalar kapıyı âh; beklemezken gelir, yolunu gözlemezken...

Dünyanın rengi  kirli griye dönmüşken gelir, değişmez hiç bir şey...

En güzel anıda, en umulmadık yerinden vurur kalbi, kalp ağrır.

Tekmili birden ziyandır zamana, bilmez gözü ufuk olanın...

Şiiri yoktur artık vuslatı yok, gölgesi yok...

"Kessen de başı" imzası dağlanmıştır sevdanın...

Güzel Kadın

Belkıs'ın gözleriyim yüreğim tarumar
Yurdum! Bu kaçıncı talan
Bu hangi ceza ki ödenmemiş gözyaşından
Sırrını eşiğine işlemiş bir sanatkâr
Ne kadar yalansak o kadar eskidir tarihin
Ne kadar geceyse düşlerin o kadar vurgunuz gözlerine
Sen gece... Hep gece...