Newbahar

-Şairler boşaltsınlar heybelerini. Toplasın pılısını pırtısını afili cümleler, bahar şiiriyle değil; kuş cıvıltıları ve çiçek kokularıyla geldi. Nefesini üfledi ruhuma, sığmıyor kalbim kafesine. Dost'un sesiyle vardım sabahına, muhabbet Şehriyâr'ın yeni bir resmiydi. Yeniden dağıttık dünyanın paslı çivilerini, albümlerden çekip çıkardığımız insan yüzleri; mutlu, huzursuz, sevecen, karanlık... Dokunmadık hiç birine, ihanet etmedik hikayelerine... Bir gün, elbet bizim hikayemiz de yazılacak Şehriyâr'ın göğüne. Hayat, bir Dost'un duaya durmuş gözlerinden başka ne ki?...

-Ey! Yollarına dökülmüş kırılgan güller gibi duruyor kelimelerim. Yolculuk bakî... Sana yazıyorum, senden değil... Bu bendeki sen, benzemiyor hiç bir sûretine. Tanısan seversin, yeniden bağdaş kurarız aşkın bahtına, bilsen...