Son yazın izleri

-"Var mı bilen, başıma seni saranlar arasında adını" Sanmam. Bilselerdi bir "mim" kondururlardı adının yamacına.

-İnadına akıp gidenin uzağına düşürüyorum kelimelerimi, bir hayli oportünistim farkındayım. Karşı kıyıdayım ve "üçüncü şahsın şiiri"nden çalınmış bakışlarım. Dilimin tersine denk geliyor da sığmıyor bir cümleye, sığdıramıyorum herkes gibi olanı biteni tuvalime. Şaka gibi, biliyorum şaka gibi. Artık dün çok yeni, nisyanı kabil değil. Bugün dünün inkârı, izahı uzun hikaye. Kralı "eleştirilemez" kılanların durumu vahim. Kral çıplak dese vurun "vurun kahpeye" tamam. İyi de fakirin cümlesi naif, sadakati hala yerinde: "Efendim! Bugün pek bir uygunsuz renkler seçmişsiniz, bilginize..."

Son Romantik

-Bahar mis kokulu çiçekleriyle geldi, güzellikler getirdi. Belki sonra bir kapı çalar, elinde bir mektupla postacı gelir, kocaman bir gülümseme kalır güne kâr...

Zamanın İçinden

Kapımdan geçmeyi kendine iş edinen Eskici'ye gelsin... Sende bu dirayet olduğu sürece korkarım sen efsane ben tarih olacağız. Ben kaydını düşeceğim her "İ"si uzatılan nîdanın, sen inadına devam edeceksin sabahımı zehir etmeye...

  "Dost değil, dost değil, dost görünür feleğim"

Newruz'un dili

Renklerin diline yolculuk, ateşin hârına yürek, halkanın zincirlerine eklemlenen varlık ve bir avucun hatrına emanet ellerimiz...Newruz... Bahar çiçekleri sabahı zemheriyle karşıladı, neyin işareti bu?

Newbahar

-Şairler boşaltsınlar heybelerini. Toplasın pılısını pırtısını afili cümleler, bahar şiiriyle değil; kuş cıvıltıları ve çiçek kokularıyla geldi. Nefesini üfledi ruhuma, sığmıyor kalbim kafesine. Dost'un sesiyle vardım sabahına, muhabbet Şehriyâr'ın yeni bir resmiydi. Yeniden dağıttık dünyanın paslı çivilerini, albümlerden çekip çıkardığımız insan yüzleri; mutlu, huzursuz, sevecen, karanlık... Dokunmadık hiç birine, ihanet etmedik hikayelerine... Bir gün, elbet bizim hikayemiz de yazılacak Şehriyâr'ın göğüne. Hayat, bir Dost'un duaya durmuş gözlerinden başka ne ki?...

Nasılsa...

Bir açıp bir kapayan havanın hatrına...

Cemrelerin içinden bir cemre seç kendine;

En son düştüğü yerden başla unutmaya yüzümü,

en son hatıradan başla yakmaya...

Nasılsa...

Yüzünde yüzüm

Yüzünde bir şey var; bir ömrün toplamına eş aşinalık,

öfkeyi galebe çalan, yormayan alışkanlık...

Yüzünde yüzüm var sevgili,

esmer, kırgın, dağınık...

Olmadığı zamanlardan...

- Sosyal maskeler birer dev aynasına dönüştüler, bu en tehlikelisi. Herkes kendine en güzel şiirde özneyi yakıştırıyor. Uçucu bir tarafı var sarf edilen her fiyakalı cümlenin. Neon aşkların ülkesi, her şey naylondan, gerilim filmlerinde toza dönüşen karanlık karakterlere benziyorlar. Saygınlık, erdem, ahlak, dürüstlük... Ekran karşısında sıyrılıyor insan beninden, hiç birinin hükmü kalmıyor. Peki çare? Eylemsizlik... Akıp giden hayata karış; çirkinleşse de gerçektir karşılaşacağın her yeni yüz. Bir parça basiretin varsa küçücük bir mimikten koca bir yalana yol gider, anlarsın. Yaralan; yaran da gerçek olsun yalnız. Değdiği yeri bil, acıttığını hisset. Sevdiğin ve sevildiğin vakit; bir tuşun merhametine bırakma kalbini, sahibi ol aşkın, takipçisi değil. İhanetse ihanet, dostluksa dostluk, aşksa aşk... Ne yaşayacaksan yürüdüğün yollara izi düşsün, gökyüzü şahit olsun her birine, hz. google değil.