Bitmeyen Rüya

" 'Artık hiç rüya görmüyorum' diye yakındı orta yaşlı adam. 'Bu dünyada mahpus kaldın desene!' diye cevapladı yanındaki gülümseyerek..."

Dünya mahpusluk için sıkıcı bir yer, bu yüzden asılmak gerek azimle rüyalara. Dünya rüyadan uyananların çoraklığa öykündüğü bir çöl, bu yüzden en az bir kere hayat "rüya" olmalı herhangi bir sabaha...

Hadi Nur, çağır uykusundan gün görmemiş bir rüya ve dal dipsizliğine. Mekânlar sana ait olmasın, insan yüzlerindeki âşinalık bile dünyaya dair değil. İnsan yüzleri... Gittikçe azalan sürprizlerle çarpıyorlar gözüme. Suyun öte yakasını, gitmeden görmek gibi apaçık. Karanlık taraflarını gizlemeye çalışanların çabası da beyhûde kalıyor artık. Bilmek ve görmek sancılı bir illet, uzın zamandır farkında olduğum...

Yeni bir şey söylemiyor hiç biri, bu yüzden çok da hevesli olmuyorum yeni tanışıklıklara. 

Halbuki rüyalarda başka başka hikâyelerle çıkıyorlar karşıma her defasında. Olduğundan daha sahici, daha yalın, daha dolambaçsız. Tanıdık olmasa da âşina. Bir de yolculuk, en özlediğim zamanlarda şifa gibi geliyor. Tayyi mekân rüyayı vazgeçilmez kılan şey. Kâh bir martının kanadında Şehriyâr, kâh bir devenin sırtında doğduğum topraklar. Yosun kokusu, gecede yıldızlar, tahtlarında kikirdeyen çocuk sesleri, taş sofada dedemin uykumu bölüşü bir türküyle, Çınar’ımın saçımı okşayan eli, âh o en güzel uyanışlar...

Psikanalistler araştıradursun bilinçaltını, üstünü. Hayatı tersyüz eden tarafına vurgunum rüyaların. Ben bir martı kanadında gözlerimi yummuş hasret gideriyorum, dünya sizin olsun. Nasılsa zorakidir yolculuğum..