Ne yaparsan...

Bir uzun yol otobüsünün camına düşürüp başını dinle, ne yapsan soluktur hayatın renkleri.
Uzak köylerin aşina ışıkları, tekerleğin asfaltta bıraktığı koku ve senin kuşkulu bakan gözlerin... Ve kalanlar, kalanlar...

Bak gece haset bir sevgili gibi, düşlerin kucağından apartıp alıyor seni. Geceye dirensen camdaki aksin küçük oyunlar oynuyor seninle. Kâh sevgiliye benziyor küskün gözleri, kâh kocaman boşluklardan bir yol çiziyor kendine ve yalnız bırakıyor gölgeni.


                                            "Ne yaparsan olmuyor" değil mi? özlemek gibisi...