Şiirini Topladı Rüzgâr

Nereye gitsen alazından dökülüyor kıvılcım kıvılcım şiir,

sen gittim sanıyorsun yol bir daha siliyor cürmünden izini

Sustuğun kinaye, farfaradır zaptına memur kelimelerin

gelsen de derindir izleri kaderin, gidişinin gölgesi yetim

Ayası buz tutmuş  bak hatıraların, kır kalemi, küstür kendini

Rakamları diz, sahici bir hesap kıl kalbin uykusunu bölsün

Gözlerinden soluğa kesmiş sürmeyi sil at, bulut olsun mavinin rengi

Gel, uğursun; köşedeki duvar, sokaktaki lamba sevinci yunsun

Ben bir aborjin gölgesine sığınmış, türkü mü söylüyorum, dinle

Ne dağların karı, ne ağacın kahrı, ne sol cebindeki ayrılık baladı

Dudaklarıma rüzgar değiyor, kuru çelimsiz bir sese dönüşüyor adın

Dinle, birazdan türkü bitecek,tepedeki ağaç acıyla gülümseyecek

Kalbim dedim, silindi arzımdan geçmiş ve gelecek günahların

Bir âh değil mi kalan, gün ne bilsin hangi dağın ertesi ölüm

Hangi bağra sığınmıştır ecel, çöl kime kuyu, su kime zindandır

Şiirini topladı rüzgâr, ateşi söndü kumun, akşam sesini çağırmaktadır.