Aklın elinde bir hançer
Kalp ne yana dönse
Orada
Kutlu bir keder
Ezelinde sinsi bir ölüm
Derler ki
Bir kadehin mermerde bıraktığı iz
Bir şehrin kuşlara yenilişi
O hikayecinin bağrına saplanan ok
Miktarınca
Düşer toprağa şiir
Ve çöl ve vaha ve…
Hanidir kolları iki yana düşmüş Mecnun’un
Leyla’nın uykusundadır gözleri
Kimsesizdir.
Aklın elinde hep hançer
Kalp doğrultsa da belini
Rüzgârın niyeti belli
Aynı savurganlıkla geçecek günler
Hava ağır, kum ıslak, göz bir nazenine sihirli
Mecnun’un şerhi bile kurtaramaz bu şehri
Ve Leyla…
Nihayet Leyla, hep Leyla
Buhurlu bir gözyaşı; doğurgan, münbit
Yazgı; doruk atın sırtında dört nala
İnsan; masalın zincirlerinden boşalmış fakir
O; yüreği serap
Eteklerinde kelimeler, yorgun
Kalbi ansızın bir hançere yenik
Gülümsemektedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder