Kalem Yarası

Bir yanım sağır, loş,karanlık...
Cevaplar atımın terkisinde yürüyorum
Yaralı bir serçe çağırdı dün akşam
Konduğum topraklarda acı ne de güzel taşınıyordu derken
Kaygılı bir yürekle
Utanarak
Korkuya yenik
Kanımı kemiren dost bir kahkaha gibi
Sırıtkan bir hüzünle
Yürüyorum.

Gitmek değil kaybolmak sevdası

İçimde kıyamet
Gözlerimde zindan boşluğu

Bir çocuksa nasıl
Artık büyümeye yanaşmayan
Nasıl haykırırsa geceye hiçlik
O çocuk ta unuttu geleceğini.

Darmadağın?
Hangi ses ürpertir içimdeki denizi
Ki dağılır gece
Sesimi duymak mı ey çocuk
Sana biçtiğim huzursuz hikayenin
Mide bulantısı karanlığında
Artık vazgeçemediğin saplantı
Gözlerin bundan mı ışıl ışıl.

Neye benzediğini bilmiyorum
Yaşamak balonunda mutlu,sevecen gülücüklerin
Gökyüzüne ne kattığını
Ama senin yüreğin umutlu hala
Hikayen böyle değildi bilirim
Sen kimsin,kimin kafesindesin
Kalemim...
Sonsuzca sonsuzca kanayan kalemim.