Uykuda konuğundum Sevgili... Her zamanki naifliğinle yerini vermiştin bana. Bir halkanın etrafında oturmuş susarken- ki en güzel yaptığımız şeydi seninle susmak- birden iki Kur'an'dan birini uzatıyor ve aç diyorsun: Enfâl Sûresi 63. ayeti. Aramama gerek kalmadan sayfa açılıyor önüme ve okuyorum:
وَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِي الأَرْضِ وَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِي الأَرْضِ جَمِيعاً مَّا أَلَّفَتْ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَكِنَّ اللّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
Ve onların kalplerinin arasını (sevgiyle) birleştirdi. Eğer yeryüzündeki şeylerin hepsini infâk etseydin (verseydin), onların kalplerinin arasını birleştiremezdin. Ve lâkin Allah, onların arasını birleştirdi. Muhakkak ki O; Azîz'dir, Hakîm'dir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder