Trajedinin gerçeğe tosladığı gün...
Zır zır ağladığım gün o gün...
Ve ben,yani nur zelal senaryoya küçücük kelebek dokunuşlarımdan birini bahşettim.
Bir silah ve bir kadın...Bir adam ve bir çocuk...
Bir saray ve bir kafes...Bir düğün ve kaç cenaze...
Bir yalan ve bir üfleyiş...Bir deniz ve bir bakış...
Bir behlül ve bir kaçış...
"Behlül kaçar"ken ağlamadım yalnız,zinhar gelmedi içimden timsahın kalın derisinden sızana yoldaşlık.
Yeni bir son yakışırdı,yakıştırdım.
O toprağa iki beden sığıştırdım.
Aralarına betondan tanrıların zırhını tıkıştırdım.
Sonra oturup zaferimi kutladım,hangi kadeh senindi?
Karıştırdım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder