Ey Hayat !
Cesaretimi senin dergâhında büyüttüm ben.
Dizelerime yol veren sensin ve gülüşlerime ket vuran.
Hazan dedin,mevsimlerden düşmeyi öğrendim.
Nevbahar kadar uzak durdum çiçeklere.
Sararmış bir yapraktan daha güzel kim düşebildi ki toprağıma bugüne kadar?
Kim böyle sade bir törenle beni kendine aşık etti?
O düşerken sen eskidin ve ben buna hıçkırık dedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder