Gölgeler

Gece bir şiirin gölgesini seriyor üzerimize, şifa niyetine. Nicedir üşümekten içine büzülmüş bir sanrıyla dolaşıyorum. Gecesi sabahına meftun, yetkin değil gün, halka halka yayılan sıradanlığı dağıtmakta. Yaşayadurmak, diyorum sık sık; çoğu zaman dilimi sıyırıp geçen bir anlamsızlıkla. Neyi ötelediğimi bilerek bu kez, nelerden vazgeçtiğime aldırmadan hatta. Bilinçli bir sıradanlık, zamanda kaybolmak isteği, kuşlar uçarken yok saymak kanatlarını...

İçimin sesine sağır kulaklarımda hep aynı tekerleme: Pahası ödenmiş bir hayatın 'daha'sı ne ola ki?...

Dahası... Kurgusu belli, adımları sağlam, menzili aşk... Böyle bilirdik dediler ata ruhları, biz böyle bilirdik ki ayazın vurduğu gönlün üşümesi bakî. Ben diyorum ben; sizin ezberinizden düştüm ayaklarınızın dibine, bir parça ışık umuduna, cebimde himmetinize muhtaç bir dolu soru ile. 

Bir şiirin gölgesinde cezası kendinden menkul cinayetler işleniyor şimdi, yakışmıyor şaire dizeleri kana bulamak ama olan bu işte. Ben kaleme, sen gölgelere kaçtıkça, ben nefes sen duman oluyorsun ya, ah!

Böyle devam etsin istemiyorsun belki,-yine belkilere sığınacağım belli- kalakalmak eşikte. Bir masalın içindeymişsin de, hem varmış hem yokmuşsun gibi bir uzak ülkede. Bezirgânbaşı kapı hakkını mahşere saklıyor, kapılarda bekleşen yüreği ayaza durmuş insancıkları umursamıyor. 

Ben de umursamıyorum artık. Kırılganlığı hayatın, hoyratlığı zamanın ve haytalığı var olmanın. Yaz geçiyor, bahar sakınıyor kendini bizden ve gece hakkını veriyor karanlığının, birdenbire üşütüyor. Sokaklara çıkıp gözlerini arıyorum insanların, yoklar. Bir bakışı için ölünecek kaç kişi kalmış yeryüzünde, kaç elin parmakları kadarlar? Saymakla bitmiyor, saysan da değmiyor parmaklarımız birbirine. 

Ben böyle sayıklıyorum ya hazır gece ve ki gecenin gönlü geniş, karanlığı mümbit. Ben çağırıyorum ya böyle seni, sesimi odamın duvarlarına çarpa çarpa emanet ediyorum tuşların insafına. Fonda müzik yok bu defa, seçimi sana bırakıyorum. Bir tek şarkı olsa ve ve sussa bütün notalar o şarkının hatırına, hangisi olsun isterdin? Ben bunu merak ediyorum şimdi, merakıma yenilmek istiyorum bu defa. Bir tek dize olsa en bağışlanmayanından ve sersen ayaklarımın dibine gül bahçesi niyetine. Tek tek hecele istiyorum geceye, sadece o duysun bizi. Geceyi örtü kılan, şiirimizi aşikâr kılar belki.

Sahi, yorulmadın mı karanlığa göz kırpmaktan, daralmadı mı için zamana düşülmüş notların gölgesine sığınmaktan? Belki kırarız belini kelimelerin ve dert olur düşeriz geceye.