Şehr-i İstanbul

Yağmur sonrası olsun,isterse zifiri...Özlemek ağır geliyor artık Şehr-i İstanbul seni...

Tül Rengi Suskularımıza

Bütün renklerinden sıyırdın tenimi madem

Kınından çıkardığın gözlerin nerede

Bir isyan bir kalkışma dört bir yanım

Ne zaman sağılır öfke

Nasıl durulurum bu rüzgar, bu elinin tersi

bu senin gel-git aklın

aşkın

Ayna Tuttum

Hani bazen beklenmedik bir taş düşer suya ve sırtını dönüp gitmek istersin uzaklara. Sanki kalsan o suyun kenarında, sanki biraz derin dalsan halkalara büyüyecekmiş gibi içindeki... Oysa taş suya değdiği andan beri yitirmiştir belleğini, bilirsin ama yine de gitmek istersin, gidildikçe büyüyen dalgalara inat...
..........

Ey dağlara yaslanmış suret-im-, de bana

eğer "sudaki aksin" olsaydı yaralara melhem, 

gidilir miydi bütün adreslerden,

vaz geçilir miydi şiirinden?

..........

"Bu dünya vahşidir bebeğim"

Sen düşlerin sarnıcında toz pembe hayaller büyütürken de dönüyor dünya unutma!
Dışarıda hayat bin bir şekle bürünürken ve zamanın elleri kalbini burkarken de...
Büyümek için bütün deliller elde, sen hâlâ nasıl çocuksun böyle?

Yolun Hatrına

Yanında yürüyen gölgen ve nefesinde taşıdığın yakîn sıcaklık sana bir şeyler anlatmalı. uzun bir yolun yorgunluğuna dayanacak kadar dirençli değil ayaklarımız. Bu yüzden bizi garip bir şekilde buluşturan ve o handa konaklatan mucizenin buruk tadı yanıltmamalı seni. Dinle sesini geçenin, ne fısıldıyor kulaklarına? Hangi susmak fiili eşiklerden bir bir atlayan uykuların müjdecisiydi?