Bu Gitmeler...

Soluğum dar, uzayıp gidince gölgen

Bu gitmelerden ben vururum geceye

benim sözün ortasında kalmışlığım

Yarım ağızlığım

Kalır

Bir Tecessüs Eskisi

Siyahtı...

Birdenbire çarptığım o düş kadar

ve senin ellerin gibi tekinsiz

bir adam

bağışlandı kalbimin dehlizlerinde

derim gün döndü ve yüzün, avuçlarımdan kayan

bir şehirdi, sokaklarında bedenimi yoklayan insan yüzleri

Zemheri Adın

Kar... Gecenin karanlığını delen kararlılıkla geldi. Mayhoş bir meyvenin damağın dirayetine naziresi gibi...

Kar geldi ama bu defa eksik bir coşkunun tozuna bulanmıştı paçaları sanki. Birdenbire değil, mutuma şiir olsun diye hiç değil, kar gibi değil...

Mutlu Son

Havada güneşin nazlı soluğu, kış biraz da edalı bir işveyle saklıyor kendini bu saklambaçta.
Ipılık bir günün enerjisini içime çekmek için ne kadar da hevessizim Yarabbi. Hani şöyle bir Ya Allah diyen çıksa içimden dışıma doğru ve sürüklese beni dış kapının dış mandalına. Bir son gayret ve işte sonunda...

Ruhum aksi ya, güneşin bir bulutun arkasında bana nazire yapışına hayıflanıyorum önce. Adımlarıma ağız dolusu şükranlarımı sunuyorum ardından. Yahu altı üstü çıktın sonunda sırça sarayından, biraz kış yürüsün damarlarına, üşüsün ayaz görmemiş ruhun, üşüsün pussun.