Uzak dedim; hayalinin kalbimde dağıttığı parçaları toplamak sen kadar...
Önce beynime doğru bir burkulma, yokluğun. Sonra tarifi yapılmamış bir yeis, gidişim.
Çok sonra anladım ki, bütün oyuncaklarını kaderin, olduğu yerde bırakıp bahçeye çıkmak ve dışarda akıp gidenin bir parçası olmak...
Ne çok unutmuşum ve ben uzun zamandır ne çok yokmuşum.
Gidelim sevdiğim, bir daha olmayan her anı için bir gül derelim.
Gidelim sevdiğim, koşar adım, pusulasız.
Aşk menziline varmadan, biz bir daha gelmeyelim.
Gidelim... Eskisin içimizdeki öfke, gereksiz huzursuzluklar, hak edilmemiş bu mutsuzluk...
Hepsi ama hepsi için kaderden özür dileyelim ve...
Çekip gidelim işte. Nasıl duruyorsa üstümüzde öyle...
Yol uzun, çöl kızgın, çorak dört bir yanım.
Gölgem kalır mısın?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder