Bu Dem

 

şimdi deseler ki bu demdir; el ayak çekilince geceye akseden sadâ, tâcıdır başımın. Bir yanım her daim mûsikînin damarlarına can suyu taşır. Hayatın inceltilmiş tarafında durur, geceye bırakırım ruhumu, Ne özeldir bu demler, âh ne güzel!...

Yaş Almak

Yaş almak acaip bir duygu. Bir öncekinden farklı hissetmiyor insan ne de daha öncekinden, daha...

Karşıdan bakar gibi, dün gibi, şaka gibi en çok da şaka gibi...

Ölüm

’Ölümün soğuk yüzüne çarpınca...’ diyorlar. Ölümün yüzü neden soğuk olur ki, yokluğu üşüttüğü için mi kaybettiğimizin? Yıldızsız bir gök gibi mi olur insanın içi? Birdenbire askıya mı alır hayat kendini böyle keskin? Bu kadar yakın, o kadar uzak ki ölüm fikri. Az önce uğurladığımız gülümser bir yüzü bir daha göremeyeceğimiz asla aklımıza gelmez. Kapıyı kapatır, rutinimize geri döneriz. Oysa uğurladığımız son dönemece girmiştir ve bir daha hiç duymayacağızdır ayak seslerini.