Yanılmanın ve yanıltmanın ustası iken insan, nasıl bir şiirin hecelerinde yıkanmaya heveslenir?
Ey ayna! Sen doğur ve sonra yargıla. Buzdan sûretini hayatın kayırdığın yeter.
Sen bana dosdoğru olmayı öğretensin, kendini kendinle sına.
Hükmünün ederi içimin kederinden de arsız, içimin kederinden de arsızdır dağınıklığın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder