"Yağmur bırak bütün gece yağsın"

"Sonra ben tutup yağmurumu sana açtım
Bütün bu yanlışlarımı al götür
Yağmur bırak bütün gece yağsın
Sen gel denizlerimin en çocuk sevinçli olanında otur
Seni bu ışıklarının en şarkılı olanında bekleyeceğim
Ben işte tutup gözlerimi sana açtım
Elimi tut."

Yoksa bu amansız sevdanın yazgısını bozguna uğratacak hayat.

Yoksa o yaprak toprağın bağrını delip zamansızca yitirecek belleğini.

Ben sana içimde bir şeysin dedikçe, burgu burgu kalbimi yokluyorsun.

Ben senin göğünü yıldızlarla donattıkça, daha da bileyleniyor öfken.

Karanlığın gözleri yok, gülüşün çok yabancı aşka.

Biliyorum, artık kelimelerimin ahengi kulaklarında bir uğultuya eş.

Biliyorum, ne bana geçsin ne sana erkendir kederim

Olsun; ben "bu ışıklarının en şarkılı olanında" beklerim...