Şehriyardan Esen

Sen uzaktayken kurulurdu tahtı aşkın

Göğsüne sığınmak yalnızlığının

Şarkıların gözlerine zeval gelmezdi
Bir hasretin peşi sıra
Sen yokken sancısı güzün

Direnci mutluluğun

Koy verirdi kendini bir tek hatırana

Gelmeni beklerdim kim bilir kaç çareden yüz çevirip

Orada

Hani bir hayalin avlusunda

Kuytusunda bir şehrin

Şehrimin

Bütün çocukları pamuktan şekerdi

Erirdi sensizlik bir inzivada

Sen doğarken kulağına fısıldanandan bîhaber

Kimbilir kaç deniz sonra değerdim gözlerine

Kaç liman kadar uzardı hatıralar
Bir güvercin ayağında taşınırdı şiirlerim
Sana doğru yol alırdı her akşam
Bilmezdin

Dilinde dizelerimle çıkagelirdin ya bir şafak vakti
Şehriyârdan bir rüzgâr eserdi
Saçlarımda serseri bir hâl
Kanatlarım olurdu bir de sokak lambası
Gelişine pervane yıldızlar
Şehir şarkısını söylerdi,bir de içli söylerdi
Hep bir ağızdan

Derdim ki senin adınla çıkardım bin beladan
Sanki gözlerinden alırdı gece zerafetini
Gururum kaf dağında ağırlardı gelişini
Dönerdin