Zeval

Bir rüzgarına kahır, bir sûretine ecir

Kırdığım sesin midir, yok edişin çemberinde

İçlidir sesin ve kurumuş toprak yası

Sevdiğin siyah gülün gözlerinden gelirsin

Gizlice, her gece

Bu sabah

Bir an, bin huzur...

Yağmurun sebatından daha güzeli ne ola ki anlatmak için, 

sabahı ezanla birlikte karşılamak ve günü böyle selamlamak...

Uzun uzun anlatmaya hacet yok;

İşte orman, işte sabah kahvesi ve cama vuran damlaların şarkısı...

Adım Şehriyâr'ın hizasına yazılsın

 Şehriyâr özlemine açılan bir pencere, bu sabah böyle başladı gün. Bir şehri anlamlı kılan silüetine gömdüğümüz yaşanmışlıklar mıdır? Yalnızlığınızda sığındığınız hatıralar, içinizi ısıtan senfonisi caddelerin, kaybolmaktan korkmadığınız caddelerin... İnsan yüzlerinde çizdiğiniz haritalar ve hikâyelerine uyduruk sonlar yakıştırmaya ayarlı muzipliğiniz... Bir şehir belki ama Şehriyâr çok daha fazlasını hak ediyor maceramda. 

Sevgili'ye Mektup

 Aynamdan yansıyan, sebepli sebepsiz gülümsüyor bana, hayra alamet bu. Sanki uzun ve yorucu bir yolculuktan sonra evine dönüp ayaklarını uzatmak ve hâlâ başın dönerken tatlı tatlı sessizliği dinlemek gibisin. Sihirli sözcükler yok seninle aramızda; ağdalı uzun tiradlar, bitimsiz hülyâlarla bezeli yorgun cümleler… Kalbin hükmünü ağırlaştıran gölgelere fazladan paye biçmiyoruz biz. Nasıl biliyorsa öyle geliyor hayat ve kaçıncı kez sınandığımızın bilgisi daima heybemizde. 

Azad İstemez

Yağmurun vuslatı geç gelen bir muştu gibi toprağa düşerken...

 

Sabır, o acı meyve

 "Cehalet kendi piçlerinden yorgun düşene kadar kendini tekrarlasın. körler sağırları ağırlasın. Dünya kendi acı meyvesiyle boğulana kadar ölüler mezarlarında yatsın. Benim krallığım bu dünyada değil. Krallığım, içinizden iki üç kişiyle sevgide, hayat sevgisine duyulan hayrette, neşede ve hatıramda buluşacağım yerde."

Bir başka okumak

                                       https://soundcloud.com/nurzelal/bavulumda-cu-mleler