"Durun Kalabalıklar"

 Ben ruhumdaki gedikleri aramaktan yorgunum; çıkmayın karşıma öyle olur olmaz, sonra deliriyorum. Sonra delirdiğime deliriyorum, dön baba dön, yoruluyorum nihayet. Kuluyum ben;  gayrısı mayınlı tarla, dikenli çalı, kör döğüşü...

Ne Bil, Ne Yanıl!

 Bildim, dedikçe daha da yanıldığımız bir dünya bu dostum, tesellimiz nisyanımız. Amansız bir yolculuk bu, zirvelere doğru tırmandıkça içimizi ürperten serinliği 'hayr' görüyoruz. Oysa orada fildişi kuleler var; aymazlığımızı derinleştirecek, hiçliğimize zeval getirecek, karartacak içimizin ekranını. Biz oyalandıkça rehavetin koynunda, bahaneler yıkıyor bedleri, hızlanıyoruz. Şu köşe kaldı onu da döndüğümüz vakit, aşikâr olacak tüm sır, ha gayret birkaç adım… Yaklaştık zannı ‘evreka’ çığlıklarına karışıyor; karıştırıyoruz burasında akla karayı. Havada pus, kalpte huzursuz bir çocuğun gözleri yuvalarından fırlıyor, bedende mahpus.

'Mızrak'ı Gölgesinde Saklayan

"resmin rehindir gurbetimde

gurbetimde sesleri aşındırmış kimliksiz bir kasaba

ve senin kederini ıslatan o yağmurlar rehin"

Kimliğimi ararken henüz yolun başında, tepeden tırnağa 'aşk' kesilmiş bir romanın hazinesinde buldum seni ilkin. Yıllar ve yıllarca o hazineyi sedef oymalı sandıklarda sakladım; besledim büyüttüm, sarmaladım, aşkla... Bilmedin sen, bunu da hazineme ekledim, yüksünmedim olmayışına. Hiç bu kadar 'var' olmamıştın oysa sen, bir kitabın sayfalarından hayata karışan kelimelerin olmasa. Ah sen hiç olmamalıymışsın demeye çok varmış daha.

A'mâk-ı Hayâl

 

Bize Daha Ne Lâzım?

"Çaldım, açan yok kapıları
Bozulmuş buraları
Bir durup bakmak lazım
Belli, haklı olmak uğruna
Unuttuk manaları
Bize bi' doğrucu lazım"

Kapılar içerden sürgülü, çelikten zırhlarla kaplamışız yüreklerimizi bile. Göz göze gelmemek için çoğu zaman kaldırmıyoruz başımızı yerden. Zaten modern dünyanın en güzel icatlarından biri, koca koca güneş gözlükleriyle daha kolay kapanıyoruz içimize. Korunduğumuz ne, saklandığımız kim, yüzümüze nurunu saçacak o 'insan' nerede?

Nerede Bulurum O Kuşları?

 

/Telgrafın telleri hükümsüz de, üzerine konan kuşlar nereye göçtüler?/

İhtiyaç

"Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin; Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin! "