Gülüşün

 Gülünce sen;

Yapraklar adını terennüm ederek düşüyorlardır aşka.

Bezgin ve daralmış bir zamana nasıl uğrarsa ansızın

Umut,

Yolların sonunda beliriveren ışık,

Ve senin gülüşünden gayrı ‘doğmam’ diyen gün,

Tüm yanlışlara bağışlanmış o son tevbe

Gibi.