Eskiyen...

"Eski" ne kadar çabuk eskiyor bazen. Göz açıp kapayana kadar bir ince sızıya dönüşüyor hatıralar. İşte son gülümseyiş, belki umarsız bir kahkaha, bir fotoğraf karesi zamana mühürlenmiş, sözleri dağılmış bir şarkı, serkeş bir gece hayattan çalınmış ve dalgalı bir hece...

Sen Bile...

Şimdi içim açsam sana ve desem ki, dağlar kadar birikti hayat heybemde. Yol bittiğinde teker teker döküldü izini sürdüklerim, iz bıraktıklarım... Bakma böyle sustuğuma, kilidi paslı bir mahzene hapsolmuştur kelimelerim. Desem ki, garip bir alışkanlıktır yalnızlık dediğin, kaprisli mağrur bir sevgili...

Kendine kapanıyor gece ve gün bir fazla doğuyor penceremden odama selamınla. Geçeceksin bir gün kapımın önünden biliyorum, rüzgârından uçuşacak dört bir yana pervazdaki kuşlar, kimse bilmeyecek kimse, sen bile...