Köşeyi döndüğünde kırılan ışık
Gölgene kıvrılan aşk
Sırnaşık…
Bir serkeşliksin sen, Mem’in ülkesinden içime uzanan
yollarda kara taşlar.Yüreğim kadar ağır, yüreğimden taşan asırlık sancılardan
geliyorlar. Ağlama dedikçe ben, çağlayan nehrin kıyısındaki papatyalara yüz
sürüp de, bir şeyler kuruyorsun kafanda. Seni okumak gelmiyor içimden şu
anda. Hangi kırığından yol bulup da akar bir volkanın ağzındaki yara, neresidir
ülken ve neresindeyim ben senin şarkının?
